แอดอัน รีเทิร์น ภาคตอนโดนโทรลจับไปกิน

“ ทำไมฉันต้องโดนอะไรอย่างนี้ด้วยนะ ” หญิงสาวร่างบางเขย่ากรงอย่างหัวเสีย (อยู่ดี ๆ ก็อยากด้นกลอนสด แต่งแบบบ้า ๆ บอ ๆ)

สายตาสองสีดูหงุดหงิดยิ่งนัก เมื่อไปพบประสบพักตร์ยักษา
สัตว์ประหลาดสีเทามองตอบมา หัวเราะร่าแสยะยิ้มน้ำลายไหล
มองลงไปยังมีดที่เงาวับ แล้วลงจับลับอีกครั้งให้คมกริบ
เงียบสนิทบรรยากาศชวนฉงน เหตุไฉนกลายเป็นอย่างนี้ได้
หลับไปเพียงครู่ยามไม่นานนัก ตื่นมาป่ะยักษาหน้าแฉล้ม
ทำไมหนอ ทำไมกัน ใครจะรู้ได้ (แค่อินเนอร์อยากแกล้งตัวละครตกอับเท่านั้นหรือ)
ควับ ควับ เสียงตวัดมีดดังสะท้านทำลายโสต มันแสนจะโปรดยิ่งกว่าเสียงเล่าลือ
เท้าหนาใหญ่ก้าวดุ่มดุ่มมาตรงหน้า แก้วกานดาเงยหน้ามองโดยพลัน
รีบกระชากโซ่ล่ามให้หลุดออก ยิ่งดึงแรงยิ่งเจ็บจี๊ดถึงแขนขา
ดึงจนแขนขาถลอกก็ไม่หลุด สุดจะทานทนจนหมดฤทธิ์
ปล่อยโซ่ทิ้งปล่อยชะตาให้อาสัญ ลาก่อนชาตินี้คงหมดเวรสิ้นต่อกัน
ลาชีวันลาความหวังที่หมายปอง มองก้มต่ำหมดสิ้นอาลัยในชีวิต
(คิดไม่ออกแล้ว เปลี่ยนมาร้อยแก้วบ้าง)

ในขณะนั้นเอง เสียงหนึ่งดังขึ้นทำลายความเงียบของถ้ำ “ เดี๋ยวก่อน ” หญิงสาวรีบมองไปที่เสียงที่พูดขึ้น เธอเห็นร่างของมนุษย์คนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา แต่ละย่างก้าวของร่างนั้นดูไร้ความกังวล หญิงสาวอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าเป็นใคร

“เอ็ดการ์ เอ๊ย แอดมินมาได้ยังไง ” หญิงสาวรีบบอก เจ้าของชื่อขมวดคิ้วนิดนึง แต่เธออาจจะตาฝาดไปก็ได้เพราะแสงไฟฉายปราดเข้ามาแยงสายตาเสียก่อน

“ ยัยเหมียวที่อยู่ในความดูแลของคุณติดเงินไว้น่ะ ช่วยจ่ายมาด้วยครับ ” แอดมินยิ้มเจ้าเล่ห์แบมือขอเงิน จึงทำให้คนในกรงโมโหตะหงิด ๆ จึงอดไม่ได้ที่จะเผลอตวาดออกไป “ ก็ช่วยออกไปก่อนสิ ไม่เข้าใจสถานการณ์หรือไง ”

“ คุณอันจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับผม แต่จ่ายเงินมาก่อน ” น้ำเสียงสบาย ๆ ของแอดมินพร้อมท่าทางที่ยังคงแบมืออยู่นั้น ยิ่งทำให้อันโมโหขึ้นมาจริง ๆ เธอเม้มปากด้วยความขัดใจ ก่อนจะตะโกนออกไปว่า “ แล้วตอนนี้มันจะมีไหมล่ะ ”

“ ยังไงก็ต้องจ่ายมา ” เธอรู้สึกว่าน้ำเสียงสบาย ๆ ของแอดมินดูเหมือนจะมีน้ำเสียงสนุก ๆ ปนมาด้วย แต่เธอก็หงุดหงิดเกินกว่าจะคิดอะไรเกินไป เมื่อชายตรงหน้าแสนจะทำให้ต่อมหงุดหงิดของเธอระเบิดออกมาเสียบ่อย ๆ เธอพยายามสงบสติแต่ยิ่งมองหน้ากวนประสาทของแอดมิน ยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อย ๆ

“ก็บอกแล้วว่าเดี๋ยวจ่ายให้ ตอนนี้มันจะมีไหม ”

“ จ่ายมาตอนนี้ ” คนทวงเงินยังคงหน้าเลือดต่อไป

“ก็บอกว่าไม่มี ไม่มี ”

"จะโกงงั้นเหรอ "

"ก็บอกแล้วว่าจะจ่าย แต่ไม่ใช่ตอนนี้ไง"

" งั้นก็จ่ายมาสิ "

" มันใช่สถานการณืที่จะทวงเงินรึไง "

" ก็ไม่ใช่น่ะสิ ถ้านายโดนกินไป แล้วฉันจะทวงเงินกับใครล่ะ เพราะงั้นจ่ายมาซะดี ๆ "

อสุรกายมองมนุษย์ทั้งสองอย่างงงงวย มันยิ้มดีใจที่มีเหยื่อมาเพิ่มอีกตัว มันขู่คำรามเงื้อมีดจะจ้วงแทง ทันใดนั้นเองมนุษย์ทั้งสองก็บอกว่า “อย่าเพิ่งสอด” แอดมินฉายไฟฉายส่องเข้าตามัน อสุรกายร้องโอดครวญ มันล้มลง มือหนาเตอะกุมตาที่แสบกลิ้งไปมาจนโดนผนังเสียงดังสนั่น พร้อมกับเศษหินที่ร่วงกราวลงมา แต่มีหรือ มนุษย์ทั้งสองจะเกรงกลัว ด้วยกำลงสนุกกับการประชันฝีปากกัน อสรุกายมองมนุษย์ทั้งสองตาปริบ ๆ ก่อนจะยืนเจี๋ยมเจี๊ยมไม่กล้ายุ่งกับมนุษย์อีก

(เขียนแล้วก็สงสารโทรลตัวนี้จริง ๆ)