กลางดึกคืนนั้น พี่แว่นฝัน ในความฝันนั้นเขาทำได้เพียงแค่ยืนดู ความฝันเริ่มแรกเปลี่ยนความมืดมิดให้กลายเป็นทางเดินที่ทอดยาว สุดสายตาของเขาเป็นคนสองคนเดินไปด้วยกัน
(หาฉากไม่เจอ เราจะตัดตอนเท่าที่เราจำได้ล่ะกันนะ เลิกการเขียนแบบวรรณศิลป์แล้ว)
แล้วคนทั้งสองก็ใกล้ขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเห็นหน้าชัดว่าทั้งสองคนก็คือ แอดกับพี่แว่นนั้นเอง เป็นฉากที่แอดลองจับมือพี่แว่นแต่ก็โดนสะบัดมือใส่ (ชิ ไอ้คนเล่นตัว) แอดเดินตามหลังพี่แว่นไปเงียบ ๆ จะเอื้อมมือไปจับพี่แว่นก็ชะงัก แล้วเดินต่อไป
แล้วฉากก็เปลี่ยนไปกลายเป็นภาพสวนดอกไม้ที่มีแสงเจิดจ้า และยังมีคนสองคนยืนอยู่เช่นเคย เป็นภาพของแอดร่างชายจับมือกับพี่แว่นแล้วก็โดนสะบัดอีก คราวนี้แอดหัวเราะแหะ ๆ กับพี่แว่นที่ทำหน้าจริงจัง แล้วพระอาทิตย์ก็ตกอย่างรวดเร็ว กลายเป็นสวนตอนกลางคืน พี่แว่นกำลังดื่มเหล้า ดื่ม และดื่ม พอแอดเข้าไปไกลก็บอกว่า “นายกลับไปเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว กลับไป” แล้วทิ้งท้ายด้วยเสียงตวาด (มั้ง อินเนอร์หาไม่เจออ่ะ -3-)
แล้วบรรยากาศก็เริ่มมืดขึ้นเรื่อย ๆ ล้อมรอบตัวจนมืดสนิทอีกครั้ง เหลือแอดที่ยืนอยู่เพียงคนเดียวท่ามกลางความมืด และแล้วเสียงก็เริ่มดังขึ้น มีเสียงรองเท้ากระทบพื้นดังตึก ๆ เสียงผู้คนที่เริ่มจอแจ แต่ภาพข้างหน้ากลับมืดสนิท ทันใดนั้นเสียงพี่แว่นก็ดังขึ้น “งั้นเราไปร้านนั้นล่ะกันนะ” ระหว่างนั้นเองแอดถลาล้มลงเหมือนโดนชน แล้วเสียงฝีเท้าพี่แว่นก็ห่างไปเรื่อย ๆ แอดทำได้แต่หันรีหันขวางอยู่ในความมืดนั้น เมื่อก้าวเดินไปทางไหนก็มีแต่ความเงียบ เงียบสนิท จะเอื้อมมือคว้าอะไรก็มีแต่อากาศและล้มลงทุกครั้ง แล้วความฝันก็จบลงเพียงเท่านี้
(เท่าที่เราจำได้ก็เท่านี้แหละ ที่จริงมันเยอะกว่านี้ แต่อินเนอร์เริ่มขี้เกียจอีกแล้วน่ะ)